Mustafa Adanur Yazdı - Sabaha Karşı

Dolu dizgin koşuyorum akşama.

Bir kuş kendisine dal arıyor.

Ben bunu seyrediyorum.

Birileri ölüyor sokaklarda yürürken,

Yürümeye devam ederken, habersizce öldüğünden.

Bunu da…

Sessizlik kaplıyor şehrin sokaklarını.

İnsanlar kutulara sıkıştırılmıştı bu çağda.

İdraklere giydirilen beyaz önlükler,

Uzmanlar tarafından koyulan teşhislerle artıyordu yurdumda.

Düşünen düşünce hastalarıyla doluydu şimdi parklar, bahçeler…

Balkonlarımızda solması için suladığımız çiçekler…

Eskisi gibi değildi kelimelerle aramız,

Ah nerede o eski şiirler.

Aşksız bir yaşamla karşı karşıyayız,

Savaşma yetimizi bundan mı kaybettik?

Aşksız kimselere karşı;

Cephaneliklerimiz doluydu oysa.

Ah bir de şu bakışlarımız olmasa…

Bakışlar ki yetiyordu katliama,

Sözler bir kurşun gibi işleniyordu kulaklara.

Artık sıyrılıyorum akşamdan,

Dal arayan tüm kuşlar buldular yuvalarını;

Ağızlarında biriktirdikleri yabani çalılarla.

Kara yüzlü birkaç adam gördüm şehrimin sokaklarında,

Ellerinde toprak altından çıkardıkları ekmelerini;

Sofralarının baş köşelerine yerleştirmeye hazırlanıyorlardı.

Oysa ne kadarda sıcaktı bakışları.

Yeni yeni anlıyorum yirmili yaşımda,

Toprak altını bilince;

Anlam katabiliyorsun üstünde yaşamağa…

Kusurlarımızı örten bir akşam rüzgarı esiyor doğudan,

Bu rüzgar ne kadar da serinletti terleyen ruhlarımızı,

Fakat yıllardır batıdan yağan yağmurla,

Suratlarımız çamurlaştı.

İyi ki diyorum, iyi ki…

Bak işte bir kuş daha

Sabaha karşı…

Mustafa ADANUR