Ölüm, beni takip eden gölgem.
Zulüm, her gün ölmeden ölmem.
Şahdamarımdan da yakın, hisseder görmem.
Ölüm belki de kurtuluş, ebediyette ölmem.
Darlık, karanlık ve sonunda yalnızlık…
Ölücez,ölücez… Anlamaz oldu insanlık,
Ne şan fayda eder, ne para, ne de varlık…
Ne yapsam ne etsem? Unutsam ölümü bir anlık.
Bir kefen, bir bez, bir de musalla taşı…
Zina, faiz, kul hakkı… Gel de bu yükü taşı,
Can dediğin kafestedir, hüma kuşu .
Zaman doldu, mekan dondu uçurdular kuşu.
Tabut: Dört omuzdaki çivili tahta,
Taşıyan insan düşünmez, o da binecek bu tahta .
Ezansız bir namaz, secde yok başlarına.
Ezan doğarken okunmuştu, duymayan kulaklarına.
Ahlar, vahlar… Bir telaş içinde insanlar.
Miras, mal, paylaşım… Unutulmuş, insanlar.
Ölen ölmüştür, hayat sürüyor yaşayan.
Yaşadığını zannediyor, dünyada yaşayan.
Bir kurtuluş, bir başlangıç, bir göçtür ölüm…
Defter omuzda hesap var, güçtür ölüm…
Yaşadın, yaşlandın ve öldün,
Hesabın temizse sevinçtir, gülünçtür ölüm…
Zulüm, her gün ölmeden ölmem.
Şahdamarımdan da yakın, hisseder görmem.
Ölüm belki de kurtuluş, ebediyette ölmem.
Darlık, karanlık ve sonunda yalnızlık…
Ölücez,ölücez… Anlamaz oldu insanlık,
Ne şan fayda eder, ne para, ne de varlık…
Ne yapsam ne etsem? Unutsam ölümü bir anlık.
Bir kefen, bir bez, bir de musalla taşı…
Zina, faiz, kul hakkı… Gel de bu yükü taşı,
Can dediğin kafestedir, hüma kuşu .
Zaman doldu, mekan dondu uçurdular kuşu.
Tabut: Dört omuzdaki çivili tahta,
Taşıyan insan düşünmez, o da binecek bu tahta .
Ezansız bir namaz, secde yok başlarına.
Ezan doğarken okunmuştu, duymayan kulaklarına.
Ahlar, vahlar… Bir telaş içinde insanlar.
Miras, mal, paylaşım… Unutulmuş, insanlar.
Ölen ölmüştür, hayat sürüyor yaşayan.
Yaşadığını zannediyor, dünyada yaşayan.
Bir kurtuluş, bir başlangıç, bir göçtür ölüm…
Defter omuzda hesap var, güçtür ölüm…
Yaşadın, yaşlandın ve öldün,
Hesabın temizse sevinçtir, gülünçtür ölüm…
Ahmet Furkan DEMİR
Yorumlar
Yorum Gönder